POKORA BOGA OJCA- wstęp

Poprzedni artykuł, w którym pisałem o pokorze Trójjedynego Boga, wcieleniu i krzyżu, zrodził niebezzasadne pytanie dotyczące Boga Ojca: czy możemy mówić o pokorze Ojca w Jego relacjach z Synem i Duchem Świętym? Mówienie o pokorze pozostałych Osób Boskich wydaje się nie wzbudzać większych wątpliwości. Nieczęsto jednak mówi się w Kościele o pokorze Ojca. Tymczasem jest to, moim zdaniem, niezwykle istotna kwestia warta poświęcenia jej przynajmniej kilku artykułów. Przyjrzyjmy się więc wspólnie biblijnym i teologicznym podstawom mówienia o pokorze Boga Ojca.

Teologiczny punkt wyjścia: Atanazjańskie wyznanie wiary

Mówiąc o jakimkolwiek Bożym atrybucie, tak jak w tym przypadku o pokorze, istotne jest by pamiętać, że atrybut ten posiada w całej pełni każda z trzech Osób Boskich. Tę dynamikę oddaje bardzo dobrze Atanazjańskie wyznanie wiary. Niech zatem poniższy fragment symbolu stanie się punktem wyjścia dla naszych rozważań:

„Lecz Ojca i Syna i Ducha Świętego jedno jest Bóstwo, równa chwała, współwieczny majestat. Jaki Ojciec, taki Syn, taki Duch Święty. Niestworzony Ojciec, niestworzony Syn, niestworzony Duch Święty. Niezmierzony Ojciec, niezmierzony Syn, niezmierzony Duch Święty. Wiekuisty Ojciec, wiekuisty Syn, wiekuisty Duch Święty.Wszelako nie trzej wiekuiści, lecz Jeden wiekuisty. Jako też nie trzej niestworzeni, ani trzej niezmierzeni, lecz Jeden niestworzony i Jeden niezmierzony. Także wszechmogący Ojciec, wszechmogący Syn, wszechmogący Duch Święty. A jednak nie trzej wszechmogący, lecz jeden Wszechmogący. Tak Ojciec Bogiem, Syn Bogiem, Duch Święty Bogiem.A przecie nie trzej bogowie, lecz jeden jest Bóg. (…) A w tej Trójcy nic wcześniejszego albo późniejszego, nic większego albo mniejszego, ale wszystkie trzy osoby są sobie współwiekuiste, i równe.”[i]

Tymi słowami ujmuje credo biblijną zasadę doskonałej równości pomiędzy trzema Osobami Boskimi. Wieczność, niepojętość i chwała są na równi atrybutami Ojca, Syna i Ducha. Radykalna równość we wspólnocie Trójcy Świętej oznacza, że nie ma w Niej „nic wcześniejszego albo późniejszego, nic większego albo mniejszego” . Wykluczona zatem zostaje możliwość że którakolwiek z Osób jest „większa” lub „mniejsza” niż pozostałe. Zasada równości rozciąga się także na każde stwierdzenie dotyczące atrybutów Bożych.

W kontekście niniejszych rozważań oznacza to, że pokora jest atrybutem właściwym w takim samym stopniu Ojcu, Synowi jak i Duchowi Świętemu. Nie można mówić o pokornym Synu czy Duchu nie mówiąc o pokornym Ojcu. Podobnie błędne jest myślenie o którejkolwiek z Osób Boskich jako mniej lub bardziej pokornej niż pozostałe. Jeśli mówimy, że Bóg jest pokorny, to znaczy, że pokorny jest zarówno Ojciec, Syn jak i Duch Święty. Jeśli przypisujemy pokorę Synowi oraz Duchowi Świętemu, musimy także konsekwentnie przypisać ją Ojcu.

Kory Capps

https://korycapps.wordpress.com/2014/11/23/the-humility-of-god-the-father/

[i] Całość dostępna tutaj: http://www.ultramontes.pl/Quicumque.htm